คุณสตังค์ถามคูณป้าสมจิตร ว่า วันนี้คุณป้าจะทำอะไร ซึ่งคุณป้าสมจิตรก็ตอบว่าทำรุ่ยแกงบวด
คุณวรรณปอกมะพร้าว และเกลาขุยมะพร้าวให้ผิวเรี่ยมเชี่ยม เวลาขูดมะพร้าวจะได้ไม่มีเศษขุยมะพร้าวหล่นลงในภาชนะที่รองมะพร้าวขูด
คุณสตังค์ถ่ายภาพส่วนประกอบการทำรุ่ยแกงบวด
หลังจากนั้นคุณวรรณก็ต่อยมะพร้าวให้แยกเป็นสองซีก
คุณวรรณและคุณสตังค์ฃ่วยกัขูดมะพร้าวด้วยกระต่ายขูดมะพร้าวไม้คนละตัวโดยตั้งกระต่ายที่พื้นปูน ท่าทางทะมัดทะแมงด้วยกันทั้งคู่
คุณป้าสมจิตรวัย ๘๑ ปี ก็ยังขูดมะพร้าวด้วยกระต่ายไม้ได้ เพียงแต่เอากระต่ายขูดมะพร้าวไปตั้งบนแคร่
คุณป้านั่งห้อยเท้าลงมา ท่าทางกระฉับกระเฉง คุณป้าเปี่ยมจิต เอาช้อนมาขูดกะลาที่ยังมีเนื้อมะพร้าวติดอยู่ ตามวิถีโบราณที่ผู้ใหญ่สั่งสอนกันมาเป็นทอด ๆ ไม่กินไม่ใช้สิ่งของแบบทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ ต้องกินต้องใช้ประโยชน์ให้คุ้มค่า
ในช่วงเวลาดังกล่าวพลอยโพยมและคุณน้อยก็ช่วยกันคัดเลือกเด็ดผักที่จะใช้กินกับน้ำพริกกะปิ เมื่อคุณสตังค์ Close up คุณป้าสมจิตรขูดมะพร้าวเสร็จเรียบร้อยก็เดินมาบอกพลอยโพยมว่า
สตังค์เห็นป้าอมรกับพี่น้อยเลือกผักเด็ดผักแล้ว เวลานั้นบอกไม่ได้ว่าอย่าเพิ่งทำตอนนี้ สตังค์อยากถ่ายภาพ ตอนเตรียมอาหารเย็นที่ล้อมวงกินข้าวด้วย เสัยดายจัง
ผักที่พลอยโพยมและคุณน้อยเลือกและเด็ดเรียบร้อยแล้ว คือใบปรงทะเล และใบเสม็ดแดง เราจึงหยุดทำงานทันที
และไม่ต้องให้คุณสตังค์เสียดายจัง เราก็ไปเก็บมาใหม่ก็สิ้นเรื่อง
พลอยโพยมขอให้คุณพีระศักดิ์ไปหายอดอ่อนใบปรงทะเลในละแวกใกล้ ๆ บ้านคุณป้าสมจิตร มาใหม่ ไม่นานก็ได้ยอดใบปรงทะเลมาสมใจหมาย
ส่วนพลอยโพยมก็ขับรถเข้าวัดบางกรูด กลับไปปีนบ่อน้ำลงเก็บยอดอ่อนใบเสม็ดแดงมาใหม่ ซึ่งเก็บได้ยากลำบากกว่าเดิม เพราะที่อยู่ใกล้มือ ถูกเก็บไปแล้วรอบหนึ่ง คราวนี้จึงต้องลุยลงไปในบ่อลึกกว่าเดิม ไป ๆ มา ๆ ก็ได้ความคิดใช้ไม้ขอสอยกิ่งที่มียอดอ่อนลงมา ซึ่งก็คือลงน้ำนั่นเอง
แต่เนื่องจากไม้ขอค่อนข้างยาว และตัวพลอยโพยมก็ยืนชิดใกล้ตลิ่งขอบบ่อ ไม้ขอจึงใช้งานได้ค่อนข้างลำบากเพราะออกจะเกะกะเก้งก้าง คราวนี้ถูกมดแดงโจมตีรุนแรงกว่ารอบแรก
แต่ก็ไม่เกินความสามารถเพราะตั้งใจจริงแน่วแน่จะเก็บให้ได้
คนที่บ้านนั้นถามพลอยโพยมว่าถ้าเอาไปกินเองจะยอมลำบากขนาดนี้ไหม แน่นอนคำตอบคือไม่เก็บไปแน่ ๆ แต่เพราะความตั้งใจว่า ในเมื่อจะ Present พืชผักพรรณไม้ป่าชายเลนอนุรักษ์ไว้แล้วกินได้ (ป่าชายเลน) ก็นับว่าเป็นเรื่องจำเป็นอย่างยิ่งต้องทนยอมลำบากและเจ็บตัวกับฝูงมดแดง
เก็บใบอ่อนของเสม็ดแดงเสร็จ ต้องใช้เวลาล้างตัว แขนขา ลงสบู่หอมกลบกลิ่นโคลน สาบโคลน ตามแข้ง ขา มือ แล้วขับรถเลยไปบ้านพี่แจ๋วที่ทำขนมขายประจำวัดบางกรูดเพื่อไปรับดอกอัญชัญมาจิ้มน้ำพริกอีกด้วย พี่แจ๋วใจดีออกไปเก็บมาให้จากตลาดโรงสีล่าง เจตนาใช้ดอกอัญชันเพราะสีสดสดใสสวยงามและคุณประโยชน์
ก่อนย้อนเข้าไปที่บ้านคุณป้าสมจิตร ขับรถผ่านสำนักงานสหกรณ์การเกษตรเห็นดอกลั่นทมขาวพวงมีดอกออกดารดาษเลยขออนุญาตเก็บกลับมาด้วยเผื่อให้คุณตั๊กคุณสตังค์ได้ใช้ประโยชน์ แถมด้วยพวงชมพูสีหวานแหว๋วข้างทางเป็นร้านค้าขายของก็จอดแวะขอเก็บดอกไม้อีกรอบ
เมื่อกลับไปถึงบ้านคุณป้าสมจิตรนั้น ทุกคนได้ชิม รุ่ยแกงบวดกันไปแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น