การกางอวนในแม่น้ำ
ในระหว่างการปอกเปลือกฝักรุ่ย มีรายการคั่นให้สนุกสนานกับการที่เรือลุงสายยันที่ไปกู้อวนกลับเข้าฝั่ง มาพอดี ในระหว่าที่ป้าเพลินนำกุ้งกะปิหรือเคยใส่ตะแกรงไม้ไผ่่สานลงล้างในแม่น้ำ มีปลาหลายชนิดว่ายเข้ามาแย่งกันกินเคยที่หลุดลอดตะแกรงออกไปบ้าง เพียงเอาสวิงช้อนในบริเวณนั้นก็ได้ปลาเล็กปลาน้อยหลายชนิดขึ้นมาใส่ตะแกรงไม้ไผ่สาน เช่นปลาแขยง ปลากด และอื่นๆ
เคยกะปิ
เป็นการบอกเล่าด้วยสภาพของจริงอีกครั้งว่า ในแม่น้ำบางปะกงของคนเมืองฉะ ยังมีความอุดมสมบูรณ์ ที่คนทั่วไปนึกไม่ถึง
(ฉะ-หมายถึงฉะเชิงเทรา พลอยโพยมมักใช้คำว่าคนเมืองฉะ ในเวลาที่ต้องการสื่อเน้นเรื่องราวบางเรื่อง เช่นความเด็ดเดี่ยวของคนเมืองฉะ ความสามัคคีของคนเมืองฉะ ความกล้าลุยในทุกสถานการณ์ของคนเมืองฉะ และคราวนี้ แม่น้ำบางปะกงของคนเมืองฉะ อีกครั้ง)
ในสมัยเด็ก ๆ นั้นในฤดูกาลหน้าน้ำกร่อย หากเราเอาจานชาม หม้อแกง หรืออื่น ๆ มาล้างน้ำในแม่น้ำที่ขั้นบันไดสะพานท่าน้ำในเวลาน้ำขึ้นก็จะมีปลาแขยง ปลาซิว และปลาตัวเล็ก พันธุ์อื่น ๆ ว่ายมารุมกินเศษอาหาร มากันเป็นฝูง ๆ เพียงเอาหม้อแกงที่นำมาล้างช้อนปลาเหล่านี้ก็จะได้ ปลาเล็กปลาน้อยมากมาย ในหม้อนั้น ๆ แต่ในเวลานั้นที่บ้านมีกุ้ง ปู ปลา อุดมสมบูรณ์แบบมีมากจริง ๆ ปลาที่เอาหม้อแกงช้อนได้นี้จึงถูกปล่อยคืนในลำน้ำ เพราะเราไม่กินปลาเหล่านี้กันในบ้านนั่นเอง แต่ในปัจจุบันปลาเล็กปลาน้อยเหล่านี้กลับเป็นของดีมีราคาเพราะเป็นปลาธรรมชาติจากแม่น้ำนั่นเอง และถูกผู้บริโภคแย่งกันซื้อหา
และในเวลาเด็ก ๆ ลงเล่นน้ำ ในหน้าน้ำกร่อย เราก็จะถูกปลาแขยงมารุมจิกเนื้อของเราผ่านผ้าถุงที่นุ่งอาบน้ำให้รู้สึกจั๊กจี้ เวลาออกห่างฝั่งน้ำก็มีปลาเข็ม ปลาซิว ปลาแขยง มาว่ายรอบ ๆ ตัวเราด้วย
การที่ป้าเพลินเอาเคยกะปิล้างในตะแกรงไม้ไผ่สาน แล้วมีปลามารุมกินเคยที่ลอดตะแกรงออกไป เป็นการย้ำว่า แม้กาลเวลาจะล่วงเลยไปสี่สิบกว่าปีแล้ว แต่วิถีชีวิตของผู้คน และพันธุ๋สัตว์น้ำในแม่น้ำ ก็ยังเวียนวนอยู่อย่างเดิม
พลอยโพยมได้แต่นึกวาดฝันเอาไว้ว่าจะคงเป็นเช่นนี้ได้อีกนานเท่านาน
ขอขอบคุณภาพจากสถานีโทรทัศน์ไทยพีบีเอส
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น